تاریخچه کامل کاراته

کاراته یک ورزش رزمی است که در  حدود دو هزار سال پیش فردی با نام بودید هاراما این ورزش  را ایجاد کرد. زمانی که او تصمیم گرفت که از سمت هند به سمت چین حرکت کند از پیشوایان مذهبی بودا بود، هنگامی که به معبد شائولین رسید به مدت 9سال در آنجا سکنی گزید و به تعلیم دادن شاگردان زیادی پرداخت از جمله تعلیماتی که او به شاگرادن خود می داد ریاضت و اندیشه و تفکر طولانی بود اما برای آنکه بتوانند در مقابل زورگویی های مأموران دینی بایستند 18 حرکت تمرینی را ابداع کرد که همان حرکات زیر بنای ورزش کاراته ای که امروزه در جهان باب است، شدند.

در زمانی که حکومت های مستبد و زورگوی چین در تلاش برای مقابله با مردم و جمع آوری سلاح های سرد و گرم در بین آنها شدند و شمشیر ها را از میان مردمان جمع کردند، مردم آن سرزمین ناچار به مبارزه با دست روی آوردند و  با دستان خالی به مبارزه پرداختند همین امر بود که دلیلی برای شکوفایی هر چه بیشتر این هنر رزمی شد که مبتنی بر ضربه زدن با مشت، آرنج، لگد و زانو بود و تکنیک هایی مانند دست چاقویی بود.

این ورزش در ابتدا اوکیناواته نام داشت و به نوعی شکلی دیگر از بوکس چینی که از رشته های ووشو محسوب می شود بود. در سال 1921 بود که یکی از استادان کاراته توانست بسیار ماهرانه این هنر رزمی را به کشور ژاپن وارد کند که هنرجویان مشتاق این رشته با تمرینات زیاد توانستند سبک های متعدد دیگری را وارد کاراته کنند.

در سال 1922 بود که گیچین فونا کشی به درخواست وزارت آموزش ژاپن، به این کشور سفر کرد و در سال 1924 دانشگاه کیو برای بار اول باشگاه کاراته را تاسیس کرد و طولی نکشید که در تمام دانشگاه های ژاپن کلاس های کاراته برگزار می شد. ژاپنی ها با تغییراتی که در نام این ورزش ایجاد می کردند نشان می‌ دادند که به چه میزانی بهذاین ورزش علاقه مند هستند.پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم جزیره اوکیاناوا که یک قرارگاه مهم نظامی مختص به ایالات متحده آمریکا شده بود کاراته را به یک ورزش محبوب در میان نظامیان تبدیل کرد.

بنیان گذار کاراته مدرن استاد هیگایونا می باشد. یکی از دلایل محبوبیت این رشته رزمی در کل دنیا و شناخته شدن آن بین مردمان جهان  فیلم های سینمایی بود مه در سال های 1960 تا 1970 ساخته می شدند که باعث شد در بسیاری از نقاط دور و نزدیک دنیا باشگاه های کاراته راه اندازی شود.

شیگارو اگامی که از مدرسان ارشد شوتوکان می باشد در این اندیشه است که ((اکثر هنرجویان کاراته در کشورهای دیگر کاراته را فقط برای تکنیک های مبارزه ای آن دنبال می کنند. فیلم های سینمایی و تلویزیونی، کاراته را به مثابهء روشی جادویی برای جنگیدن معرفی می کنند که قادر به کشتن یا مجروح کردن حریف در یک چشم برهم زدن است.  رسانه های جمعی یک هنر ساختگی را معرفی می کنند که بسیار دور از واقعیت است.)) شو شین ناگامینه هم نیز این تفکر را دارد که ((کاراته را می توان یک نبرد درونی یا ماراتونی توصیف کرد که تمام عمر طول می کشد و موفقیت در آن تنها از مسیر خویشتن داری، تمرین سخت و ابتکارات خلاقانه میسر است))در بین بسیاری از هنرجویان کاراته کار، کاراته جنبه ی معنوی بالای دارد و در آن به آموختن اصول اخلاقی، دفاع شخصی، کمال شخصی و… می پردازند.

در سال 2016 بود که این رشته توانست آرا زیادی را برای ورود به بازی های المپیک به خود اختصاص دهد. و در سال 2020 وارد بازی های المپیک ژاپن شد. کاراته علاوه بر حضور در بازی های المپیک، در بازی های آسیایی، و بازی های جهانی نیز قرار دارد.

تاریخچه کاراته در ایران

در سال 1342 بود که کاراته توسط منوچهر وارسته وارد ایران شد. اما به دلیل مخالفت هایی مقامات دولتی با آموزش کاراته به مردم عادی، این ورزش به صورت پنهانی در زیر زمینی در خیابان بهار به تعداد محدودی آموزش داده می شد، دلیل عدم موافقت دولتیان این بود که این ورزش دفاع شخصی را آموزش می دهد پس فقط باید در بین دولتیان مانند ارتش و شهربانی آموزش داده شود. کاراته کاران پس از تحمل سالها سختی بالاخره در سال 1351 توانستند با پی گیری های زیاد آمادمی کاراته را در شهر تهران پایه گذاری کنند. در سال 1972 میلادی تیم ملی کاراته ایران تشکیل شد و به مسابقات جهانی که در پاریس برگزار می شد راه پیدا کردند، گرچه برای بار اول بود که در این مسابقات شرکت کرده بودند اما مقام پنجم را به خود اختصاص دادند.

در سال 1353 بود که کاراته از تهران فراتر رفت و به فارس و شهرها دیگر هم راه پیدا کرد.با موفقیت های پی در پی که کاراته کاران ایرانی در سطح جهان به دست آوردند توانسته اند  قطب اصلی کاراته آسیا و از تیم های صاحب نام در سطح جهانی باشند.

کاراته دارای چهار سبک  با نام های  گوجو ریو، شوتوکان ریو، وادو ریو و شیتو ریو است. که هر کدام از آنها روش های متفاوتی را دارند که در کل همه آنها بر کاراته اصلی تکیه دارند. محبوب ترین سبک کاراته شوتوکان می باشد. هر کدام از سبک های کاراته با توجه به موقعیت، تکنیک، انرژی درونی و… متفاوت هستند، شاید سبک های متعدد و روش های آنها باعث شده است که بین یک صد ملیون هوادار در جهان به این میزان محبوب شده باشد.

کاراته ورزشی نیست که فقط به جسم تعلق بگیرد بلکه از نظر روحی هم نیز بسیار کمک می کند که کاراته کار ارتقاء پیدا کند. این ورزش رزمی از نظر روحی شرایطی را مهیا می کند که فرد استرس و دغدغه‌های روزانه را برای مدتی حداقل در طول تمرین کنار بگذارد، کاراته در کنار اینکه اعتماد و به نفس و عزت نفس را بالا می برد سبب می شود تمرکز فرد کاراته کار بالا برود و از نظر جسمی نیز بدنی انعطاف پذیر و چابک داشته باشد.

کلام پایانی

کاراته آنطور که در اذهان عمومی گنجانده شده است که ورزشی خشن می باشد، نیست بلکه همانطور که گفتیم در این ورزش به تقویت روح نیز می پردازند، و تواضع و فروتنی از پایه های اصلی و اخلاقی این ورزش می باشد.

شاد و تندرست باشید.