دوچرخه و دوچرخه سواری

تا حرفی از دوچرخه به میان می آید هر فردی به دوران کودکی می رود و لبخندی بر چهره اش نقش می بندد،چرا که دوچرخه بازی همیشه با لذت همراه بوده است،اما باید  بگوییم که دوچرخه سواری تنها به کودکان تعلق ندارد بلکه بهتر است بزرگسالان بیشتر به سراغ آن بروند،زیرا دوچرخه از جمله وسایل نقلیه ای هست که کارکردش بدون هیچ گونه سوختی می باشد و نتیجتا تاثیر به سزایی در پاکی محیط زیست خواهد داشت،به غیر از تاثیری که بر محیط پیرامون دارد برای جسم دوچرخه سوار هم بسیار مفید است،زیرا فعالیتی که راننده بر روی دوچرخه انجام می دهد هرگز در راندن اتومبیل و یا حتی موتور سیکلت وجود ندارد.برای داشتن اطلاعاتی در مورد دوچرخه و دوچرخه سواری ما را دنبال کنید.

از پیدایش دوچرخه تا تاسیس فدراسیون دوچرخه سواری

تاریخ نشان می دهد که کلید ساخت دوچرخه در ذهن یک فرد فرانسوی با نام سیوراک، زده شده است.در سال 1690 بود که سیوراک فرانسوی دوچرخه ای از جنس چوب ساخت،بدین صورت که دو چرخ چوبی را به وسیله ی یک چوب به هم وصل کرد این به اصطلاح دوچرخه نه رکابی داشت برای پا زدن و نه فرمانی داشت برای نگه داشتن،به همین دلیل بود که چندان که باید و شاید مورد استقبال مردم به عنوان وسیله ای برای سوار شدن آن قرار نگرفت،اما به شدت مورد علاقه ی فروشندگان دوره گرد بودکه برای حمل راحت بارهای خود از آنها استفاده می کردند.

تا سال 1834مردم برای سوار شدن  دوچرخه ی سیوراک و حرکت دادن آن همچنان مجبور بودند که پا بر زمین فشار دهند و چرخ ها را به جلو هدایت کنند،تا اینکه مک میلان آهنگر اسکاتلندی توانست برای دوچرخه رکاب را اختراع کند،تا سال 1839 دوچرخه را آنچنان تغییر داد که به راحتی می شد با آن با سرعت 22کیلومتر در ساعت راهی را بپیمایند،اما تمام این پیشرفت ها باعث نشد که ترس مردم از این دوچرخ کم شود،چرا که حفظ تعادل بر دوچرخ به سادگی انجام نمی شود.20 سال بعد از آن بود که در هندون انگلستان اولین مسابقه دوچرخه سواری برگزار شد.و در سال 1877 اولین اتحادیه ملی دوچرخه سواران در انگلستان تاسیس شد.پس از آن در سال 1900 فدراسیون بین المللی دوچرخه سواری در شهر پاریس پایه گذاری شد.

 دوچرخه سواری در ایران

این سفیران انگلیس بودند که برای بار اول در دوران قاجار دوچرخه را وارد ایران کردند،اما ایرانیان از این وسلیه نقلیه نا شناخته چندان استقبالی نکردن و آن را بچه شیطان صدا می زدند و و مسبب حرکت کردن این وسیله ی عجیب و غریب را اجنه می دانستند.تا این که حسین آقا شیخ وارد عمل شد و به این خرافات و تفکرات پوچ پایان داد،وی در خیابان شمس العماره مغازه ای بنا کرد که در آن به فروش و اجاره ی دوچرخه می پرداخت،دادیک که از اقلیت مسیحی ایران بود توانست دومین مغازه فروش دوچرخه را افتتاح کند.

تا سال 1324 دوچرخه فقط به عنوان وسیله نقلیه استفاده می شد،تا اینکه در این سال باشگاه دوچرخه سواری ایران بنا شد و یک سال بعد از آن فدراسیون دوچرخه سواری ایران تاسیس شد.در سال 1327 بود که مسابقه قهرمانی کشوری در مسیر تهران به کرج و کرج به تهران برگزار شد.

اولین تور مسابقه ای در ایران در سال 1338 در مسیر تهران، فیروزکوه، ساری، بابلسر، رامسر، رشت، قزوین، و تهران توسط دوچرخه سواران طی شد، که در این مسابقه آقای جاسم زاده مقام قهرمانی را ازآن خود کرد و همین آقای جاسم زاده بود که به عنوان اولین رکاب زن تاریخ ایران در سال 1951به مسابقات بازی های آسیایی هند دعوت شد.

انواع مسابقات دوچرخه سواری

برگزار کنندگان رقابت های دوچرخه سواری بخش های مختلفی را برای آن در نظر گرفته اند؛ مانند دوچرخه سواری پیستی، دوچرخه سواری کوهستانی،دوچرخه سواری جاده ای، دوچرخه سواری خارج از مسیر، که هر کدام به شکل های متنوعی از جمله گروهی، صعودی، تایم تریل، استقامتی، و … برگزار می شود.

 انواع دو چرخه

1.دوچرخه سرعت که باید از وزن پایینی برخوردار باشد، اصولا 3 کیلو گرم وزن دارد،اما بیشترین وزن آن حد اکثر 6 کیلو گرم است.

2.دوچرخه استقامت که وزن آنها بیشتر از دوچرخه های مخصوص سرعت در پیست است.

3.دوچرخه جاده که وزن آن نسبتا بالا است و تا 13 کیلو گرم می رسد.

4.دوچرخه سایکلو کراس که کمی سنگینتر است و مخصوص مسابقات با مانع می باشد.

5.دوچرخه مسابقات کوهستان که وزن آن از 10 تا 12 کیلو متغیر است.

6.دوچرخه های مخصوص مسابقات بی ام ایکس.

7.دوچرخه های استایر که مخصوص پیست موتور هست و وزن آن معمولا 7 کیلو گرم است.

8.دوچرخه مخصوص مسابقات سایکل بال که همان فوتبال با دوچرخه می باشد.

9.دوچرخه تاندوم که دو نفره است و وزن آن تا 15 کیلو گرم می رسد.

10.دوچرخه الکتروباتیک که از نام آن پیداست مخصوص مسابقات الکتروباتیک می باشد.

اندازه قانونی دوچرخه های مسابقه

همانطور که می دانید اتحادیه ها قوانینی را برای شرکت در بازی ها اعلام می کنند که تمام سوارکاران باید از آن پیروی کنند که عبارت اند از؛

1.حداکثر عرض فرمان 50 سانتی متر است.

2.حداکثر طول دوچرخه 185 سانتی متر است.

3.حد قل طول زین 5 سانتی متر و حداکثر آن 24سانتی متر است.

4.قطر طوقه جلو حداقل 5سانتی متر و حداکثر 70 سانتی متر است.

5.حداقل قطر طوقه عقب 55 سانتی متر است.

6.فاصله میل توپ تنه تا مرکز چرخ جلو حداقل 54 و حداکثر 65سانتی متر است.

7.فاصله محور میل توپ تنه از سطح زمین حداقل 24 و حداکثر 30 سانتی متر است.

وسایل مورد نیاز هر دوچرخه سوار حرفه ای

پیراهن و شورت دوچرخه سوار، باید به صورتی باشد که عملکرد دوچرخه سوار را در سرعت های بالا بهبود بخشد،این لباس باید از جنس خاصی برخوردار باشد که حالت آیرودینامیکی را بیشتر کند.کفش دوچرخه سوار، باید به طوری باشد که دیگر نیاز به فنر نباشد و به راحتی بر روی رکاب قرار بگیرد و دوچرخه سوار را خسته نکند.دستکش دوچرخه سوار، معمولا به شکل توری است از جنس ابریشم که زیر آن از جنس چرم و یا جیر می باشد تا فرد به راحتی فرمان را در دست بگیرد.

کلاه ، مهمترین بخش از هر ورزشی مراقبت از جسم است،مخصوصا ورزش دوچرخه سواری که باید تعادل خود را بر روی دو عدد چرخ به خوبی حفظ کند،اما برای اینکه با خیالی راحت سوار شوید و ادامه دهید باید از مهم ترین بخش بدن که سر می باشد به خوبی مراقبت کنید و از کلاه ایمنی مخصوص استفاده کنید،کلاه ایمنی دوچرخه سواری انواع مختلفی دارد نظیر، کلاه ایمنی شهری،کلاه ایمنی مسابقه ای،کلاه ایمنی دوچرخه سواری کوهستان که هر فرد باید با توجه به نیاز خود یک نوع را انتخاب کند.

شما هم اگر به دوچرخه سواری علاقه مند هستید و از دوستاران و حامیان محیط زیست هستید حداقل چند روزی از هفته را بدون وسیله های دودزا از منزل خارج شوید و با یک تیر دو نشان را بزنید هم ورزش کنید و هم از آلودگی هوا بکاهید،پس به تناسب مکانی که در آن می خواهید با دوچرخه عبور و مرور کنید نوع مناسب آن را انتخاب کنید و از سوار شدن بر این وسیله نقلیه جذاب لذت کافی را ببرید.