همه چیز درباره کوه نوردی

ارتباط با طبیعت همواره مایه آرامش و نشاط ما می شود، کوه نوردی از جمله ورزش ها و یا بهتر است بگوییم تفریحاتی است که شرایطی را مهیا می کند تا مردم ارتباط مستقیم با طبیعت را تجربه کنند و مدت زمانی را از نا ملایمات زندگی شهری به دور باشند. تا انتها با ما همراه باشید تا از کوه نوردی و شرایط آن بیشتر برایتان بگوییم.

تاریخچه کوه نوردی؛

اگر بخواهیم از قدمت این رشته ورزشی بگوییم، این طور است که 5300سال پیش فردی با نام اتزی ملقب به مرد یخی،  کوه های آلپ در مرز ایتالیا و اتریش را تا ارتفاع 3000 متر در نوردیده بود، که بقایای او در آن مکان مشاهده شده بود.

اما اولین کوه نوردی ثبت شده در تاریخ به صعود سرداران ایرانی آرتاخه و بوبراندا به کوه آتوس در زمان خشایارشا بر می گردد، که برای ساخت دالانه یا کانال آبی  که کشتی‌های نیروی دریایی ایران از آن گذر کنند، برفراز کوه ها رفتند. (منبع تاریخ علم جورج سارتون)

یک پادشاه رومی با نام هاردیان 3350 متر از کوه آتنا را بالا رفت تا از آن نقطه نظاره گر طلوع و غروب خورشید باشد.

اینگونه که شواهد مختلف نشان می دهد، کوه نوردی به شکل پیشرفته در ایران به اواخر قرن پنجم بر می گردد، در قسمتی از کتاب خداوند الموت اینگونه آمده است که:  کوه پیمایان بعد از گردش اطراف کوه گفتند اگر بالای این کوه کسی نباشد و سنگ بر سرمان نبارد ما می‌توانیم از دامنه جنوبی بالا برویم و خود را به قله برسانیم و هنگام بالا رفتن، طنابی با خود می‌بریم که وسیلهٔ ارتباط ما با پایین کوه باشد و بوسیلهٔ آن طناب می‌توانیم چیزهای ضروری را برای نصب یک چرخ بالا ببریم و بعد از اینکه چرخ نصب شد، می‌توان از زمین چیزهایی دیگر را بالا برد تا اینکه چندین چرخ بالای کوه نصب گردد و از آن پس بین پای کوه و قله آن، رابطهٔ بیش‌تری برقرار خواهد گردید و می‌توان سربازان را بوسیلهٔ چرخ بالا کشید… کوه‌پیمایان گفتند ما با خود میله‌های آهنی چون پله می‌بریم و آن‌ها را در دامنهٔ کوه نصب می‌نماییم و صعود می‌کنیم تا اینکه به قلهٔ کوه برسیم.

اما در تاریخ سنتی ایران اینگونه نقل می شود که آرش کمانگیر برای مشخص کردن مرز میان ایران و توران قله دماوند را فتح کرد و با پرتاب تیری آن دو کشور را از هم تفکیک کرد.

در سال 1953بود که کوه اورست با ارتفاع (۸۸۴۸ متر) برای نخستین بار توسط ادموند هیلاری و تنسینگ نورگی از سمت جنوبی کوه یعنی نپال فتح شد.

از کوه نوردی بیشتر بدانید؛

همانطور که مطلع هستید به ارتفاعاتی که طول آن ها به بیش از 600متر می رسد کوه می گویند، و بلندترین قسمت هر کوه قله آن کوه می باشد این امکان وجود دارد که یک کوه داری چند قله باشد که در یک خط الراس قرار دارند به طور معمول قله اصلی بلندتر است و قله های دیگر را قله فرعی می نامند.

به طی کردن مسیر های گفته شده با ابزار مخصوص و عبور از مسیر های مختلف سنگی و یخی و گاهاً صعب العبور ((کوه نوردی)) گویند.

ابزار کوه نوردی؛

همانطور که اشاره کردیم این رشته ورزشی نیازمند به وسایل خاص و حرفه ای می باشد، که با توجه به نوع صعود، مکان انتخاب شده برای انجام کوه نوردی، فصل و زمان انجام کوه نوردی برخی تجهیزات متفاوت می باشد، چند مورد از ابزار مهم کوه نوردی عبارت اند از :

• کفش مخصوص
• جوراب کلفت
• دستکش مخصوص
• کلاه مناسب فصل
• بادگیر
• کاپشن گورتکس
• کاپشن پلار
• کوله پشتی
• باتوم کوه نوردی
• کیسه خواب
• فلاکس چای
• بطری آب
• چراغ قوه
• وسایلی مانند قاشق، چنگال، چاقو، فندک
• کیف کمری برای قرار دادن وسایل حفظ حیات در آن، وسایلی که همواره باید در دسترس وهمراه کوه نورد باشد تا اگر موقعیتی پیش آمد که کوه نورد ناچار شد که کوله و وسایل دیگر را بر زمین بگذارد و ادامه دهد با مشکلی مواجه نشود، این وسایل عبارت اند از : نقشه، موبایلی که دارای جی پی اس باشد، خوراکی سبک و مقوی مانند نان، کشمش و…، برنده مانند چاقو، سوزنده مانند کبریت و یا فندک، دوزنده مانند نخ و سوزن، باند کشی و باند استریل.بهتر است که برای صعود به قله و کوه نوردی با یک راهنما همراه شوید.

گروه های کوه نوردی؛

همواره برای صعود به کوه ها و قله ها توصیه می شود که افراد با یک گروه متخصص و فنی همراه شوند، چرا که کوه نوردی از جمله فعالیت هایی است که در طول مسیر آن امکان وقوع هر گونه اتفاقی وجود دارد که شاید فرد به تنهایی توان مقابله و یا رد شدن از آن را نداشته باشد،

در این خصوص سازمان هایی مردم نهاد وجود دارند که تحت نظر فدراسیون کوه نوردی در هر استانی با اهداف ورزشی فعالیت می کنند، هر یک از این گروه ها باید یک کادر اجرایی مسئول در زمینه های فنی، امدادی، مالی و… داشته باشند تا در زمینه  کاری خود از مهارت و تجربه بالایی برخوردار باشند،  اغلب  گروه های کوه نوردی فعالیت های خود را در تقویم هایی شش ماهه و یا یکساله مدون می کنند  و در دسترس علاقه مندان قرار می دهند .

شرایط سنی برای انجام کوه نوردی؛

کوه نوردی از آن دسته از ورزش ها محسوب می شود که شرایط سنی در آن تعیین کننده نمی باشد، بلکه هر فردی با توجه به توانایی و استعداد خود می تواند این رشته را به صورت حرفه ای، حتی در سنین میانسالی و پیری ادامه دهد چرا که کوه نوردی دوران بازنشستگی ندارد.

همانطور که می دانید به دلیل افزایش ارتفاع و جا به جا شدن هوا فشاری پشت گوش ها احساس می شود، که این فشار می تواند دردسر ساز شود و عواقب زیادی را به همراه داشته باشد، به همین دلیل کودکان 10 الی 13سال نباید از ارتفاع بیش از 2500 متر بیشتر بالا بروند،  و نوجوانان 13الی 16سال نباید به ارتفاع بیش از 4000متر صعود کنند، به کودکان توصیه می شود که با طی کردن هر ده متر، مقداری استراحت کنند و دوباره به مسیر ادامه دهند زیرا به یک باره و با سرعت ارتفاع گرفتن اختلالات گوش و حلق و بینی را دو چندان می کند. برخی می گویند کودکان اگر مدام آب دهانشان را قورت بدهند و یا گاهی خمیازه بکشند از گرفتگی گوش کاسته می شود.

کلام پایانی

در آخر به این نکته اشاره ای می کنیم که کوه نوردی نیاز به فراگیری اصول و تکنیک های زیادی دارد، و نباید با کوه پیمایی که به صورت تفریحی انجام می شود اشتباه گرفته شود، داشتن ابزار های استاندارد  و حضور یک مربی و یا راهنما الزامی است، تا از سال ها تجربه و مهارت های آنها برای داشتن یک صعود موفق استفاده کنید.

شاد و تندرست باشید.