آشنایی بیشتر با پاراگلایدرینگ

چتربال سواری و یا پاراگلایدرینگ از آن نوع ورزش های تفریحی و مهیج است که لذت به پرواز در آمدن در ارتفاعات و آسمان ها را برای علاقه مندان به پرواز مهیا می کند. در ادامه بیشتر با آن آشنا خواهید شد.

پاراگلایدر چیست؟

وسیله ی پروازی برگرفته شده از چتر نجات که بسیار سبک و ساده است و  بدون داشتن هیچ موتوری و تنها با وزش باد به حرکت در می آید، که در زمان به اهتزاز درآمدن در آسمان ظاهر آن شبیه هلال است که شیبی ملایم به سمت زمین دارد، این شکل هلالی تنها با وزش باد پا برجا می ماند.

مساحت آن تقریبا 20الی 30 متر مربع می باشد، در سمت چپ و راست پاراگلایدر بندهایی وجود دارد که آن را هدایت می کند و افزایش و کاهش سرعت نیز به وسیله آن انجام می شود.

تاریخچه پیدایش پاراگلایدر

در سال 1960 میلادی بود که ناسا اولین گام ها را برداشت تا ساخت چتر بال را آغاز کند، ناسا برای پایین آمدن صدماتی که به سفینه های فضایی وارد می شد از چتر استفاده می کرد، تا زمانی که شاتل ها اختراع شدند، با این اختراع پیشرفت های قابل توجهی در راستای به وجود آمدن چتر های اتوماتیک و سقوط آزاد به وجود آمد، در اوایل دهه 70 میلادی بود که اختراع کایت باعث مسرت زیادی برای مردم علاقه مند به پرواز  شد، اما استفاده از کایت به دلیل وزن زیاد و حمل و نقل سخت برای همگان راحت نبود.

در سال 1986 بود که کوهنوردان سویسی برای پایین آمدن از کوه از چتربال استفاده می کردند، اما باید بگوییم که در آن زمان چتربال به شکل امروزی وجود نداشت و بیشتر به چترهای مخصوص سقوط آزاد شبیه بود. بعد از آن بود که بسیاری از کارخانه ها به تولید چتربال پرداختند، و مشکلاتی که در پرواز با کایت وجود داشت با وجود چتربال از بین رفت، و با وجود آن تجربه پرواز برای بسیاری از مردم فراهم شد.

ورود پاراگلایدر به ایران

در سال 1374 کمیته پاراگلایدرینگ تحت نظر فدراسیون کوه نوردی در سازمان تربیت بدنی بنا شد.اولین ورزشگاهی که پذیرای این ورزش جدید بود ورزشگاه شیرودی تهران بود.پاراگلایدرینگ چندین سال به همین صورت به کار خود ادامه داد تا سال 1389 با تشکیل فدارسیون انجمن های ورزشی زیر نظر وزارت ورزش و جوانان انجمن ورزش های هوایی به سرپرستی ورزش پاراگلایدر در آمد، و از آن پس پاراگلایدرینگ عضوی از ورزش های هوایی محسوب شد.

اما این ورزش با این قدمت کمی که داشته است توانسته ورزشکاران زیادی را با ثبت رکورد های مختلف در ایران پروش دهد. مانند: سهیل باریکانی که توانست با حرکت از غرب کرمانشاه تا آبیک قزوین که 441 کیلومتر می باشد را طی کند و رکورد جدید ایران و آسیا در باب مسافت آزاد را از آن خود کند. فاطمه شریفی نیز توانست 320 کیلومتر راه را از کرند غرب کرمانشاه تا حوالی آبگرم قزوین طی کند، و رکورد طی کردن مسافت آزاد زنان آسیا و ایران، رکورد پرواز مسافت با بال ENB، و رکورد اولین بانوی خلبان ایران که توان پرواز بیش از 300 کیلومتر را داشته است را به نام خود ثبت کند.

چگونگی پرواز با پاراگلایدر

برای شروع پرواز با پاراگلایدر مؤثر ترین عنصری که باید، وجود داشته باشد باد است، برای به اهتزاز درآمدن در آسمان، باید خلبان چتر را پشت سر خود نگه دارد و  به سرعت بر خلاف وزش باد بدود تا باد به خوبی در زیر چتر برود و باعث به پرواز در آمدن خلبان شود.

گاهی خلبان ها به محیط های می روند که باد با شدت زیادی می وزد، در جهت مخالف باد در حالت ضربدری می ایستند سپس بر می گردند و  دویدن را شروع می کنند تا زمانی که باد او را از زمین جدا کند. در این روش اصولا خلبان خود را به طنابی وصل می کند تا به وسیله آن کشیده شود و به ارتفاع مناسب برسد، سپس طناب را رها می کند و به صورت مستقل به پرواز در می آید.

نشست و برخاست با چتربال به آهستگی انجام می شود به طوری که هیچ ترس و نگرانی به انسان القا نمی شود، و هیچ شباهتی به پرش و یا سقوط از ارتفاع و یا بالا رفتن از ارتفاعات کوه را ندارد.

بیشتر توصیه می شود که پرواز در مناطق کوهستانی انجام شود تا تفاوت ارتفاع به خوبی احساس شود و مدت زمان پرواز بیشتر شود.

رشته های مختلف پاراگلایدرینگ

• مسافت، در این رشته پاراگلایدر، خلبان با استفاده از انرژی گرمایشی که از نور خورشید دریافت می کند می تواند زمانی طولانی را در آسمان به پرواز در بیاید و به صورت همرفتی، تابشی، رسانایی بازگردد.
• هدف زنی و یا فرود دقت، نیز از رشته های موجود در پاراگلایدرینگ می باشد، که برای انجام آن یک نقطه ای از قله کوه را مشخص می کنند تا خلبان از آنجا شروع به پرواز کند و در هدفی مشخص که از قبل تعیین کرده اند پرواز را به پایان برساند و فرود بیاید.
• آکروباسی و یا آکروباتیک از دیگر رشته های چتربال سواری است که در آن خلبان ضمن به پرواز در آمدن در آسمان به انجام حرکات موزون و به نمایش گذاشتن حرکات هنری خود می پردازد چنان که برای تماشاچیان شگفت آور باشد.

شرایط لازم برای پرواز با پاراگلایدر

جوانان بالای 14 سال می توانند برای چتربال سواری اقدام کنند، و محدودیت سنی ندارد یعنی تا سنی که توان سوار شدن و به پرواز در آمدن را داشته باشند می توانند ادامه دهند، در واقع داشتن بدنی سالم لازمه ادامه دادن این ورزش می باشد.

سوار شدن بر پاراگلایدر نیز مانند سوار شدن بر هر وسیله نقلیه ای نیازمند داشتن گواهی نامه می باشد، گواهی نامه خلبانی شامل ترتيبی از جمله مقدماتی، مبتدی یا مستقل، متوسطه، پیشرفته، پرواز دو نفره و مربیگری می باشد.

امنیت پاراگلایدرینگ چه میزان است

پاراگلایدرینگ از امن ترین ورزش های هوایی به حساب می‌آید، اما تمام ورزش ها خطرات مخصوص به خود را دارند، امنیت این ورزش نیز کاملا به توان خلبان آن بستگی دارد، خلبان باید از شرایط آب و هوایی مطلع باشد، برای پرواز از وسایل و تجهیزات ایمن استفاده کند،

اگر خلبان تحت نظر مراجع قانونی کشور و مربی های ماهر و مجرب آموزش دیده باشد، به راحتی به پرواز در می آید و از پرواز سبک و راحت خود لذت می برد.

تجهیزات مهم برای پرواز با پاراگلایدر

• چتربال ایمن و مطمئن
• صندلی پرواز
• چتر کمکی
• کلاه
• رادیو بیسیم
• لباس مخصوص پرواز
• پوتین و دستکش مناسب پرواز

کلام پایانی

پاراگلایدرینگ نیز مانند بسیاری از ورزش های دیگر که در کشور ایران وجود دارند، پیشرفت های قابل توجهی داشته است، و باشگاه ها و مدارس حرفه ای زیادی برای آموزش دادن این رشته ورزشی دایر شده است، امیدواریم علاقه مندان این رشته رکورد هایی در سطح جهانی ثبت کنند.

شاد و تندرست باشید.