سیر تحول ژیمناستیک ریتمیک

ورزش ژیمناستیک جزئی از رشته های آمادگی جسمانی به حساب می آید، که در آن انعطاف پذیری و قدرت بدنی نقش اول را دارد، اما ما با ما همراه باشید تا از رشته ورزشی چشم نواز بیشتر بدانید:

 ژیمناستیک ریتمیک چگونه ورزشی است؟

ژیمناستیک ریتمیک ترکیب زیبایی از ژیمناستیک، باله، و رقص است که به وسیله توپ، حلقه، ربان و طناب های مخصوص انجام می شود و نهایتا حاصل آن یک سری حرکات جذاب، منظم و دیدنی می شود.

تاریخچه به وجود آمدن ژیمناستیک ریتمیک؛

اگر بخواهید از قدمت این رشته ورزشی بدانید باید بگوییم که نشانه هایی از آن در سال 1800 میلادی دیده شده است، در آن سال ها ژیمناستیک ریتمیک به صورت گروهی انجام می شده اما نه به شکل امروزی آن و تنها نشانه های کمی از رقص و حرکات نمایشی در آن وجود داشته است.

در سال 1930 بود که در مسابقات ورزش تجربی در اروپای شرقی معرفی شد، اما با وجود گذشت سالیان دراز  پیشرفت قابل توجهی نکرده بود،  پس از آن حرکات پیچیده زمینی ژیمناستیک ریتمیک توجه کمیته بین المللی المپیک را به خود جلب کرد، و در سال 1961 توسط کمیته جهانی المپیک به عنوان یک ورزش رسمی شناخته شد، دو سال بعد از آن یعنی سال 1963 مسابقه جهانی برای این رشته برگزار شد که اولین قهرمان جهان از کشور شوروی با نام لودمیلا ساوینکووا بود.

در ابتدای برگزاری مسابقات این رشته ورزشی تنها 10 کشور اروپایی در آن شرکت کردند با حضور 28 شرکت کننده، پس از گذشت چندین سال این رشته ورزشی طرفداران بسیاری را به خود جذب کرد، افزایش علاقه مندان به ژیمناستیک ریتمیک باعث شد تا این ورزش به عموم مردم جهان معرفی شود، و دختران و زنان زیادی به این ورزش جذب شوند، در سال 1984 بود که برای نخستین بار ورزشکاران رشته ژیمناستیک ریتمیک در مسابقات المپیک حضور یافتند، این ورزش که به وسیله لوازم خاصی انجام می شد، تنها مختص به بانوان بود، که دختران و زنان بسیاری در هر رده سنی که قرار داشتند جذب این رشته شدند و به صورت حرفه ای و برخی هم به شکل تفریحی آن را ادامه دادند.

چگونگی ورود ژیمناستیک به ایران؛

در سال 1352 بود که ژیمناستیک برای نخستین بار توسط یک فرد روسی به نام امان اله پادگرنی

وارد ایران شد، در ابتدا در مدارس شهر تبریز شروع به کار کرد که با مقاومت و کار شکنی مردم روبرو شد و ناچار شد که به تهران سفر کند و با همکاری میر احمد صفوی و محمود اسحاقی  ژیمناستیک را در تهران ادامه دهند، و اینگونه بود که این رشته در دیگر شهرهای ایران بست و گسترش یافت.

ابزار ورزش ژیمناستیک ریتمیک چیست؟

همانطور که قبل تر نیز گفته شد انجام این رشته ورزشی با استفاده از وسایل مختلفی نظیر؛ حلقه، روبان، میله، طناب و توپ انجام می شود.

• روبان، پارچه ای است آهار نخورده و لغزنده مانند ساتن که اندازه طول آن حداقل 6متر و عرض آن بین 4 الی 6 سانتی متر، با وزن حداقل 35 گرم می باشد. ربان باید بلند و سبک باشد تا قابلیت پرتاب به هر سو را داشته باشد، حرکات حلزونی، ماری و انواع پرتاب از جمله حرکاتی است که به وسیله ربان و همراه با موسیقی اجرا می شوند و با ساختن فرم ها و اشکال مختلف در فضا ریتم موسیقی را تداعی می کند که در پی آن تصاویر منحصر به فردی پیش چشم تماشاگران قرار می گیرد.
• توپ، توپی که در ژیمناستیک ریتمیک به کار گرفته می شود از جنس پلاستیک است، با وزن حداقل 400 گرم و ابعاد آن در قطر 18 الی 20 سانتی متر می باشد. در این رشته ورزشی توپ نباید به محکمی در دست ها قرار بگیرد و تنها باید با حس لامسه، حرکاتی نرم و در تماس با بدن باشد، ورزشکار باید هماهنگی را میان توپ و حرکات بدن ایجاد کند، و با پرتاب های ناگهانی که انجام می دهد و در مقابل گرفتن به موقع آن در زمان درست جذابیت این حرکات و هماهنگی ها را دو چندان کند.
• طناب، که اندازه آن با توجه به قد ورزشکار متغیر است از جنس الیاف مصنوعی و یا کنف می باشد، که ورزشکار با یک دست و یا هر دو دست فیگور ها و فرم های متنوعی را در حالات کشیده و یا آزاد اجرا می کند، طناب ها غالبا مانند مار دیده می شوند که به دور ورزشکار چمبره می زنند و ورزشکار باید خود را با انعطاف بدنی بالایی که دارد از دام آن رها کند.
• میل، از ابزاری است که ژیمناستیک کار به وسیله آن حرکات تردستانه و نا متقارنی از جمله چرخاندن، پرتاب کردن، گرفتن و تمام حرکات حرفه ای یک دیگر را به صورت ترکیبی، انجام دهد. جنس میل ها می تواند از جنس چوب و یا پلاستیک، با وزن 150 گرم، در طول 40 تا 50 سانتی متر باشند، ورزشکاران ذو الیمینین که به راحتی توانایی کار کردن با هر دو دست را دارند، می توانند به وسیله میل حرکات جذاب و دیدنی را خلق کنند، چرا که کار کردن با میل علاوه بر داشتن دقت و تمرکز در زمان بندی، حفظ ریتم به دستانی با نیروی بالا نیز احتیاج دارد، لازم است مه به این نکته اشاره کنیم که میل دارای سه قسمت می باشد: سر(قسمتی کروی و کوچک)، بدنه( قسمت پیازی شکل آن)، گردن( قسمت باریک آن).
• حلقه، وسیله ای است در شکل های دایره، لوزی و مربع از جنس پلاستیک و یا چوب بدون هیچ گونه انعطافی، که وزن آن حداقل 300 گرم و قطر داخل آن از 80 تا 90 سانتی متر می باشد، فضای داخل حلقه طوری تعبیه شده است که ژیمناست بتواند داخل آن بچرخد، برای مهار کردن حلقه لازم است که ژیمناست سریع و با دقت بالا جای دست های خود را تغییر دهد تا نهایتاً حرکات زیبایی را خلق کند مانند معلق زدن، وارونه زدن، طناب زدن، و غلطیدن.

کلام پایانی

همانطور که عرض کردیم این رشته ورزشی المپیکی از ترکیبی است از علوم زیبایی شناسی و علوم ورزشی، ورزشکاران این ورزش ترکیبی باله، رقص ریتمیک، و انعطاف پذیری ژیمناستیک را به خوبی کنار هم می چینند و صحنه ها ی جذابی و چشم نوازی را خلق می کنند.