قایقرانی از ابتدا تا به امروز

زمانی که نام قایقرانی به میان می آید همه ما تصویری رویایی از دریا و آرامش در ذهنمان نقش می بندد اما باید بگوییم که اینگونه هم نبوده است،چرا که در ابتدا بشر برای بقای زندگیش دل به دریا میزده از تهیه غذا گرفته تا سفر و فرار از هر جنبده ی خطرناکی،اما در آن زمان که خبری از قایق بدین شکل و صورتی که در حال حاضر می بینید نبود،بر روی تخت پاره ای از تنه درختان سوار می شدند و آن را با سختی به حرکت در می آوردند.

سالیان سال بدین صورت گذشت تا اینکه قایق هاییی برای امور جنگی و تجارت و مسافرت های طولانی مدت ساخته شد با نام قایق های کانو،قایقی که در نیوزلند ساخته شد با 80 پاروزن و در ابعاد 117 پا تا به نمایش گذاشته شود.پدر سازنده قایق های کایاک که امروزه می بینید کسی نیست جز یک وکیل اسکاتلندی با نام جان مک گری گور که قایقی با نام روب روی ساخت که در سال های 1864-1867 از آب های بریتانیا شروع به سفر کرد،وی سفرهایی به آلمان،سوئد ، فرانسه و حتی فلسطین داشت،زمانی که به انگلستان برگشت کلوپ سلطنی قایقرانی را تاسیس کرد.همزمان با تاسیس این کلوپ در انگلستان ،کلوپ سلطنتی قایقرانی نیویورک هم پایه گذاری شد،پایان قرن 19 بود که در تولید و ساخت قایق ها پیشرفت به سزایی حاصل شد.در سال 1904 بود که آلفرد هین ریج قایقی با اسکلت چوبی و روکشی برزنتی پلاستیکی ساخت .

درسال 1888بود که نخستین فدراسیون قایقرانی در آمریکا بنا شد و حدود 100 سال بعد از آن بود که قایقرانی برای اولین بار در آسیا و در کشور ژاپن دارای فدراسیون شد.اینکه قایقرانی چگونه وارد ایران شد،بر میگردد به دهه 30 که مردان انگلیسی با حضور در جنوب کشور قایق را به آبهای جنوب کشور وارد کردند و اولین باشگاه را در شهر مسجد سلیمان بنا کردند،چند سال بعد از آن بود که در شهر آبادان باشگاه بادبانی با نام یات کلاب راه اندازی شد.پس از آن بود چند قایق وارد ایران شد و در آبهای دریاچه سد امیر کبیر شناور شد،و بدین شکل بود که نخستین پایگاه قایقرانی تحت نظر تربیت بدنی تشکیل شد.

از سال 1342 بود که قایقرانان ایرانی فعالیت خود را به صورت رسمی آغاز کردند. در سد امیر کبیر و تالاب انزلی امکان قایقرانی وجود داشت که نیروهای هوایی و دریایی و زمینی همه ساله مسابقاتی را در آنجا برگزار می کردند.در سال 62 بود که فدراسیون قایقرانی که با فدراسیون ورزش های آبی نظیر شنا و شیرجه و واترپلو ادغام شده بود، جدا شد، و به صورت مستقل به کار خود ادامه داد،و رشته های نظیر آب های آرام، کانوپولو، آب های خروشان، و اسکی روی آب را وارد قایقرانی کرد.

اولین مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا در کشور ژاپن و با حضور 7 کشور آسیایی برگزار شد و متاسفانه با تمام تلاشی که قایقرانان ایرانی که داشتند از مقام ششم جدول نتوانستند بالاتر بروند، در دوره بعدی که در کشور چین برگزار شد هم به همین صورت بود،اما مسابقات دوره بعدی که در اندونزی برگزار شد تیم ملی ایران توانست به مدال طلای قهرمانی در رشته کایاک دست یابد،قایقرانان عزیز ایران توانستند طی سال ها بعد هم مدال آوران این رشته باشند.

رشته های قایقرانی

تمام قایق هایی که با استفاده از پارو و نیروی دست پاروزن حرکت می کنند از نظر نوع پارو و چگونگی حرکتشان بر دو دسته تقسیم می شوند که هر کدام تحت نظارت سازمانی جداگانه می باشند،

بخش اول که کتنوئینگ است تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی است که شامل کمیته های زیرا می باشد؛

1.کمیته آب های آرام،مسابقات سرعتی است که در آب های بدون موج برگزار می شود.

2.کمیته مارپیچ و آبهای خروشان،که هدف آن عبور از دروازه هایی می باشد که در مسیر قرار دارد در کمترین زمان ممکن.

3.کمیته ماراتون ،که از نامش هم پیداست هدف آن طی مسیرهای طولانی می باشد مثلا از 42 کیلومتر به بالا در کمترین زمان ممکن.

4.کمیته کانوپولو ،که در آن بازی با توپ واترپلو انجام می شود و در استخرهای بزرگ برگزار می شود،قایق کانوپولو دارای یک صندلی تک نفره می باشد که طول آن 3 متر است و دو جای پای متحرک دارد.در این بازی  دو تیم 5 نفر بازی می کنند.

5.کمیته بادبانی ،که اصولا مسابقات آن در دریاها برگزار می شود،

6.کمیته تورینگ ،در این رشته که از قایق های تورینگ استفاده می کنند قایقران باید مسافت های طولانی را در زمان کمی در رودخانه و غیره طی کنند.

بخش دوم آن که روئینگ می باشد تحت نظارت فدراسیون جهانی پاروزنی است،قایق های مورد استفاده در این رشته اسکال نام دارند که دارای تنوع زیادی می باشند از جمله؛

-اسکال یک نفره دو پارویی.

-اسکال دو نفره چهار پارویی.

-اسکال چهار نفره ،چهار یا هشت پارویی.

-اسکال هشت نفره ، هشت یا شانزده پارویی.

-اسکال دوازده نفره،دوازده یا بیست و چهار پارویی.

-اسکال هیجده نفره،هیجده یا سی و شش پارویی.

این مسابقات برای مردان و زنان در پیست و در مسافت های 1000 و 2000 متر به بالا برگزار می شود.

نکات ایمنی قابل توجه در قایقرانی

1.داشتن دستگاه شناور شخصی و یا همان جلیقه ،که متبحر ترین قایقرانان هم باید حتما از جلیقه نجات استفاده کنند ،زیرا هیچ چیز قابل پیش بینی نیست.

2.کلاه،که باید سر را کاملا مورد پوشش قرار دهد،کودکان و نوجوان باید حتما از کلاه استفاده کنند تا در روز های سرد زمستان از سرما در امان باشند و در گرمای تابستان آفتاب مستقیم به صورتشان نتابد.

3.کفش،تعجب آور است که کفش در بین این گزینه ها می باشد،اما باید بگوییم که کفش فرد باید کاملا متناسب با نوع قایق و فصل قایق سواری باشد،به طوری که اگر لازم شد که فرد از قایق پایین بپرد و در ساحل و یا دریا راه برود به پاها آسیبی وارد نشود.

4.سوت،وسیله ی پیش پا افتاده ای به نظر می رسد،اما در مواقع ضروری که صدای قایقران به گوش هیچ کسی نمی رسد سوت مخصوص قایقرانی بهترین گزینه است.

5.کرم ضد آفتاب،عینک آفتابی،چاقو،طناب پرتاب کیسه،جعبه کمک های اولیه،کیسه لوازم خوراکی خشک،که بهتر است قایقرانان و دریا نوردان حرفه ای از داشتن تمامی این اقلام اطمینان حاصل کنند تا مسیر را با خیالی آسوده پشت سر بگذارند.

سخن پایانی

در پایان باید عرض کنیم که اگر شما تمایل به شرکت در این رشته ورزشی دارید، حتما از داشتن خانواده ای حامی مطمئن باشید چرا که این خانواده است که باید بستر مناسب برای پیشرفت شما را فراهم کند،پس از خانواده به دنبال یک همراه خوب و دائمی باشید که در تمرین ها و و تمام فعالیت ها با شما هم قدم باشد تا در این ورزش که قرار است بخش زیادی از زندگی شما را از آن خود کند تنهانباشید ، هر چند که قایقرانی یک تجربه بسیار عالی در زندگی به حساب می آید اما شما در این چالش زندگی فردی قدرتمند با استقامت شخصی بالا می شوید .

شاد و تندرست باشید .